Padly

Padly
Recorded as Padley, Padly, Pedley, Pidley, Patley, Petley, Pettley, and possibly others, this is an English surname. It is of early medieval origin, and locational from a place called Padley in the county of Derbyshire. This place is first recorded in the year 1220 as Paddeley, and means either "Padda's glade", the former being an early personal name, or "The area frequented by toads or frogs", from the pre 7th century word pade, meaning frog or toad. Locational names were given either to the local lord of the manor, or more usually to former inhabitants who left their original homes, to live or work in another area. However spelt the surname is ancient, and early examples include Henry de Padelay of Yorkshire, in the Poll Tax register of 1379, and William Paddeley of Nottinghamshire, in 1504. Other recordings taken from surviving church registers of the city of London include Anne Padley, christened on the 7th October 1599 at St. James's Garlickhithe, Edward Petley, christened at St Brides Fleet Street, on July 25th 1650, and Dorothy Pedley who married Samson Coppestall at St James church, Dukes Place, Westminster, on May 17th 1691. London. The first recorded spelling of the family name is shown to be that of Nicholas de Paddeleye. This was dated 1275, in the Hundred Rolls of Derbyshire, during the reign of King Edward 1st of England, 1272 - 1307. Throughout the centuries, surnames in every country have continued to "develop" often leading to astonishing variants of the original spelling.

Surnames reference. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • Katyn massacre — This article is about the 1940 massacre of Polish officers. For the 1943 massacre of Belarusian civilians, see Khatyn massacre. Katyn Kharkiv Mednoye memorial The Katyn massacre, also known as the Katyn Forest massacre (Polish …   Wikipedia

  • padać – paść ofiarą — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} tracić życie, przestawać istnieć z powodu czegoś, czemu nie można się przeciwstawić; odnosić szkodę, doznawać przykrości wskutek czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spośród ocalałych przed powodzią,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Padley — Recorded as Padley, Padly, Pedley, Pidley, Patley, Petley, Pettley, and possibly others, this is an English surname. It is of early medieval origin, and locational from a place called Padley in the county of Derbyshire. This place is first… …   Surnames reference

  • Patley — Recorded as Padley, Padly, Pedley, Pidley, Patley, Petley, Pettley, and possibly others, this is an English surname. It is of early medieval origin, and locational from a place called Padley in the county of Derbyshire. This place is first… …   Surnames reference

  • Petley — Recorded as Padley, Padly, Pedley, Pidley, Patley, Petley, Pettley, and possibly others, this is an English surname. It is of early medieval origin, and locational from a place called Padley in the county of Derbyshire. This place is first… …   Surnames reference

  • bach — «wyraz używany na oznaczenie dźwięku spowodowanego uderzeniem, wystrzałem, upadkiem czegoś, a także na oznaczenie czynności, przy której powstaje taki dźwięk» Bach! bach! padły strzały. Wazon wymknął się z rąk i bach na podłogę. Uważaj Piotrusiu …   Słownik języka polskiego

  • bęc — «wykrzyknik naśladujący nagły, szybki, nieoczekiwany odgłos uderzenia, upadku czegoś, czasem nagłą czynność» Bęc o próg! Bęc ją ręką. Bęc! Wazon upadł na ziemię. Padły strzały: bęc! bęc! …   Słownik języka polskiego

  • określenie — n I 1. rzecz. od określić. 2. lm D. określenieeń «wyrażenie określające; epitet» Pochlebne określenie. Użyć obraźliwych określeń. Padły obelżywe określenia pod czyimś adresem. 3. lm D. określenieeń «sąd wskazujący najbliższy rodzaj (genus… …   Słownik języka polskiego

  • padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… …   Słownik języka polskiego

  • siekiera — ż IV, CMs. siekieraerze; lm D. siekieraer «ręczne narzędzie składające się ze stalowego ostrza osadzonego na drewnianym trzonku, służące do cięcia, rąbania, obróbki drewna; w dawnych czasach używane również jako broń» Rąbać, ciąć, ciosać, łupać,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”